KOOLWIJk kijkt: 2018
Wow! Wat een filmjaar! Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik zoveel films in een jaar zag (140). Niet omdat ik daar geen zin in had, maar simpelweg omdat series beter waren en al mijn tijd opslokte. Die tijd lijkt nu voorbij te zijn. 2018 had maar drie noemenswaardige series (Atlanta seizoen 2, The Haunting of Hill House en Kidding). Series die de afgelopen jaren nog hoog scoorden kwamen dit jaar met belabberde nieuwe seizoenen (ik bedoel jullie Westworld en The Handmaid's Tale). Kortom ik zou filmjaar 2018 tekort doen met enkel een simpel top 10 lijstje. Bij deze dus een ouderwetse KOOLWIJk kijkt, met het de 10 beste van 2018.
2018 bracht ons twee prachtige en totaal verschillende wraakfilms. De ene (Revenge van Coralie Fargeat) druipt van de girlpower, speelt zich af in de woestijn en heeft een prachtige soundtrack. Bijna haalde Revenge dan ook deze lijst. Totdat ik Mandy zag. Nicolas Cage als wraakengel in een over-the-top jaren tachtig trip in de bossen. Met demonen, motorrijders, sekteleden, kettingzagen en een eveneens ijzersterke soundtrack van wijlen Johann Johannsson. Nicolas Cage in een film top 10. Wie had dat ooit nog verwacht.
Het was een jaar met mooie, excentrieke films. The Cleanse is er zo eentje. Kleinschalig uitgebracht in 2016 wist deze film langzaam aan een cultfollowing op te bouwen. Dit jaar mochten dan eindelijk andere landen dit kleine, komische juweeltje zien. Net als een andere film op deze lijst neemt The Cleanse zijn verhaal opzet letterlijk. Een man besluit in de bossen op retraite te gaan om aldaar de strijd aan te gaan met zijn innerlijke demonen. Het is wat dat gekloot in die bossen anno 2018.
Ik zeg het ieder jaar en dit jaar herhaal ik het graag weer. Een zichzelf respecterende jaarlijst is tegenwoordig niet meer compleet zonder een superheldenfilm. Even twijfelde ik over het toevoegen van Avengers: Infinity War, maar dat is meer een soort cliffhanger seizoensafsluiter voor een serie dan een daadwerkelijk film. Black Panther daarentegen is meer dan een zogenaamde originfilm voor 'de eerste' zwarte superheld. Black Panther is een ode aan het continent Afrika en bovenal een film over leiderschap. Kijk de film nog maar eens en vraag jezelf ondertussen af: Wat voor leider wil jij zijn in turbulente tijden?
Upgrade is een sci-fi-, wraak- en actiefilm die qua opzet een beetje lijkt op de Tom Hardy film Venom. Een man krijgt iets in zijn hoofd dat van moorden houdt. Waar Venom vervolgens ontspoort weet Upgrade een snoeiharde actiefilm af te leveren met prachtig geschoten vechtscènes. De hele film ademt een 80's sfeertje (zullen we daar volgend jaar mee stoppen Hollywood?) en doet dan ook denken aan genre klassiekers als The Terminator. Met gemak de actiefilm van 2018.
Na jaren vol films over de slavernij was dit het jaar waarin films over modern racisme in Hollywood opdoken. Maar liefst drie daarvan wisten deze lijst te halen (zie nummer 5 & 4). Blindspotting is de rauwste van die drie. Een film over de onderklasse zoals de Engelse die normaal maken. Twee verhuizers (een blank, een zwart) proberen in de maatschappelijke onderklasse te overleven, meer moet je over deze film eigenlijk niet weten. Rauw en gevoelig, deze debuutfilm van de Mexicaan Carlos Lopez Estrada.
Oke, over het eind van deze film valt discussiëren. Ik vond het effectbejag maar wel effectbejag dat werkte. Een mokerslag. Maar ongeacht dat einde is Blackkklansman een verdomd goede film met spetterend geschreven dialogen en heerlijk acteerwerk van de onder andere altijd verrassende Adam Driver. Regisseur en schrijver Spike Lee leek de afgelopen jaren de kluts kwijt te zijn, met als dieptepunt zijn wanstaltige Oldboy remake. Met Blackkklansman is hij echter helemaal terug.
Wat schrijf je over een film waar je als kijker zo min mogelijk over moet weten? Uhm... Sorry to bother you is een anti-neoliberalisme, waanzinnige, maatschappij kritische komedie. Draait in het begin (net als Blackkklasman) om een donkere man die aan de telefoon heel erg goed een blanke stem na kan doen. Loopt daarna compleet uit de klauwen. Prachtige rollen van Atlanta's Lakeith Stanfield, de altijd leuke Tessa Thompson en een onvergeetelijke Armie Hammer.
Voordat we de top 3 betreden nog even een paar notable mentions. Searching, een thriller die zich voor 95% op een computerscherm afspeelt en ondanks de voorspelbare plottwist spannend blijft. Revenge, die andere wraakfilm met een prachtsoundtrack. Bandersnatch, Netflix en Black Mirror's interactieve film is een leuk en geslaagd experiment. Bad times at the El Royale, een misdaadfilm zoals Tarantino ze niet meer maakt. Under the silver lake, Mullholland Drive meets The Legend of Zelda in deze heerlijke film over de leegte van het bestaan opvullen met pop-culture. Roma, ingetogen en prachtige geschoten zwart-wit drama.
De docu van het jaar komt uit Vlaanderen. Gent om precies te zijn. We volgen de bewoners van een aantal flats die gesloopt gaan worden. Eerder dit jaar schreef ik een column over flats en waarom we op moeten passen niet alle mensen met problemen bij elkaar daarin te proppen. Rabot is daar het ultieme pleidooi voor. Een mokerslag en tevens de zwanenzang van de band Madensuyu, die de docu afsluiten met een het spelen van een prachtig nummer in verlaten huizen.
Één persoon in één ruimte. Het is inmiddels een filmgenre op zich. Een genre waarin zowel slechte films (Buried) als prima films (Locke) zijn gemaakt. Den Skyldige is de echter de eerste klassieker in dit subgenre. Een politieman krijgt een raar telefoontje tijdens zijn dienst in de meldkamer. Wat volgt is een rollercoaster aan twists en steeds verder opgevoerde spanning. Nog nooit was kijken naar een beller zo spannend.
Haruki Murakami baseerde zijn korte verhaal Barn Burning op The Great Gatsby, regisseur Chang-dong Lee baseerde zijn Burning op beide verhalen en vind daarnaast nog ruimte om naar het leven van Murakami te verwijzen. Het resultaat is een ongrijpbare film met prachtig gelaagde scenes en dialogen. Een film die vragen belangrijker vind dan antwoorden en een verhaal dat niet valt uit te leggen maar waar je nog lang over na zal praten. Of waarbij je schouders ophaalt waarna je lekker Jason Stathams The Meg gaat kijken. Dat mag natuurlijk ook.
Hey, toplijst! Op een paar na ga ik ze allemaal kijken. Ben het helemaal eens met je nummer 2 in ieder geval. Liefs!
BeantwoordenVerwijderen